اولین جهانگردان ایرانی(برادران امیدوار)
در سال 1333 عیسی و عبدالله امیدوار به قصد دیدن نادیدههای این کره خاکی بر موتورسیکلتهای خود سوار شده و تهران را ترک کردند. برادران امیدوار در مدت ده سال جنگلهای مخوف و وحشتناک آمازون و آفریقا، صحرای گرم و سوزان ربعالخالی عربستان، سرزمینهای ناشناخته آمریکا، استرالیا، قطب شمال و جنوب یخ زده و منجمد... درنوردیدهاند
پیش از آن نیز این دو برادر که به دلیل عضویت در تشکیلات کوهنوردی و صخرهنوردی باشگاه نیرو و راستی، قلههای بسیاری را با یکدیگر فتح نموده بودند، دست به سفرهای چند ماههای به کشورهای اطراف ایران و شهرهای داخل ایران با دوچرخه زده بودند.
برادران امیدوار در مدت ده سال جنگلهای مخوف و وحشتناک آمازون و آفریقا، صحرای گرم و سوزان ربعالخالی عربستان، سرزمینهای ناشناخته آمریکا، استرالیا، قطب شمال و جنوب یخ زده و منجمد... درنوردیدهاند.
آنها هفت سال اول سفر خود را با موتورسیکلت و سه سال آخر را نیز با استفاده از اتومبیلی که شرکت سیتروئن به آنها اهدا کرده بود، پیمودند.
در طول این سفر که به دیدن، اندیشیدن و تجربهاندوزی گذشته است، بيشتر از همه درباره نخستين بوميانی که در گذشته دور به آمريکا آمده و در آنجا ماندگار شده بودند، به پژوهش پرداختهاند.
در عبور از شهرهای کوچک و بزرگ دنیا در بسياری از کالجها و دانشکدهها درباره آنچه که در جهان ديده بودند، سخنرانی کرده و فیلمهایی که تهیه کرده بودند را به نمایش گذاشته و بخشی از هزینههای سفر خود را نیز از این طریق تامین میکردند.
در همان سالها، صدها مقاله مصور که چکيده تحقيقات این دو برادر دربزرگترين مجلات و روزنامههای کشورهای دنيا به چاپ رسيد و نام آنها را به عنوان دو جهانگرد ایرانی بر سر زبانها انداخت.
عبدالله امیدوار در گفت و گویی با بیبیسی از نخستین انگیزههای خود برای سفری به دور دنیا میگوید:
«يادمه وقتی هشت ساله بودم، يه روز پدرم داشت روزنامه کيهان میخوند و توی صفحه اول نوشته شده بود «در تبت دنبال يک خدا میگردند!» من از پدرم پرسيدم ما از موقعی که به دنيا اومديم، فقط يه خدا داشتيم! پس چطور اينا دارن دنبال خدا میگردن؟ پدرم گفت: پسر، در تمام دنيا يه مذهب نيست و هر کشوری غذا، لباس و فرهنگ مختلفی داره. با شنيدن اين جمله از پدرم توی من هيجان عجيبی به وجود آمد و گفتم اگر دنيا اونقدر ديدنيه، من بايد حتماً از تمام تاريکیای جنگلای مخوف و تمام پنج قاره ديدن کنم.»
با به پایان رسیدن این سفر و بازگشت به ایران عیسی امیدوار در ایران ماند و عبدالله به شیلی رفته و در آنجا اقامت گزید.
موزه برادران امیدوار
[url=http://forum.patoghu.com/redirector.php?url=http%3A%2F%2Fwww.omidvar-brothers.com%2FFa%2FDefault.aspx" target="_blank" rel="nofollow">موزه برادران امیدوار[/url] اولین موزه انسانشناسی در ایران است. این موزه پنجم مهرماه 1382 در هفته جهانگردی در مجموعه سعدآباد افتتاح شد.
ماحصل سفر این دو برادرهزاران عکس، تصویر، فیلم، موسیقی ملل مختلف، صنایع دستی و بسیاری از تحقیقات و خاطراتی است که دراین ساختمان گردآوری شدهاند.
این موزه سه گالری دارد که در دو گالری آن آثار اهدایی برادران امیدوار به معرض نمایش گذاشته شده است.
گالری سوم اتاق نمایش فیلم است که در آن فیلم سفر و اسلایدهای گرفته شده توسط این دو برادر به نمایش درمیآید.
گفتنی است با تهیه کتاب و فیلم سفرنامه برادران امیدوار که در بازار موجود است، میتوان با بسیاری از داستانهای واقعی دو برادر آشنا شد.
برای دیدن نظرات بیشتر این پست روی شماره صفحه مورد نظر در زیر کلیک کنید:
شما نیز نظری برای این مطلب ارسال نمایید:
بخش نظرات برای پاسخ به سوالات و یا اظهار نظرات و حمایت های شما در مورد مطلب جاری است.
پس به همین دلیل ازتون ممنون میشیم که سوالات غیرمرتبط با این مطلب را در انجمن های سایت مطرح کنید . در بخش نظرات فقط سوالات مرتبط با مطلب پاسخ داده خواهد شد .